ช้าง: ผู้พิทักษ์ป่าและการอนุรักษ์เพื่ออนาคตที่ยั่งยืน

                “ช้าง” สัตว์บกที่ใหญ่ที่สุดในโลก ไม่เพียงแค่เป็นสัญลักษณ์ของป่าและธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนสำคัญของวงจรชีวิตและระบบนิเวศ เพราะช้างเป็นผู้นำในการเบิกเส้นทางเดินในป่าให้แก่สัตว์ทั้งหลาย ช่วยกระจายเมล็ดพันธุ์พืชไปยังพื้นที่อื่น ๆ รวมทั้งช่วยสร้างแหล่งน้ำโดยใช้งาขุดเจาะโป่งดินเพื่อนำมากิน จนกลายเป็นแอ่งน้ำให้แก่สัตว์อื่น ๆ ได้ใช้ดื่มกิน

                หลายคนอาจเข้าใจว่าช้างกินกล้วยและอ้อยเป็นอาหารหลัก แต่แท้จริงแล้วอาหารของช้างคือ หญ้า ใบไม้ กิ่งไม้ และผลไม้ตามฤดูกาล โดยแต่ละวันช้างต้องการอาหารคิดเป็น 10% ของน้ำหนักตัว ซึ่งมากถึง 150-200 กิโลกรัมต่อวันเลยทีเดียว แต่ปัจจุบันแหล่งอาหารหลักของช้างกลับได้รับผลกระทบร้ายแรงจาก “วิกฤตไฟป่า” โดยสาเหตุ 99.8% เกิดจากฝีมือมนุษย์ ที่ไม่เพียงแต่อาจทำให้ช้างอดตายแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศในระยะยาวคือภาวะโลกร้อน และยังก่อให้เกิดมลพิษที่ทำลายสุขภาพสิ่งมีชีวิตที่สูดดมเข้าไปอีกด้วย

                “การตัดไม้ทำลายป่า” เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่นอกจากจะทำลายห่วงโซ่อาหารของช้างรวมถึงสัตว์ป่าทั้งหลายแล้ว ยังเป็นการทำลายแหล่งที่อยู่อาศัย ซึ่งเมื่อไร้บ้านและกำลังจะอดตายก็ต้องบุกรุกเข้ามาหาอาหารในพื้นที่ของมนุษย์ หากเกิดการต่อสู้กระทบกระทั่งกัน ก็อาจเป็นอันตรายทั้งต่อชีวิตของมนุษย์และช้าง นอกจากนี้การลดลงของจำนวนช้างยังเป็นผลมาจากการล่าสัตว์ป่า ในแต่ละปีมีช้างกว่า 20,000 เชือก ถูกฆ่าอย่างทารุณเพียงเพราะความต้องการ “งาช้าง”  อันเกิดจากความเชื่อที่ผิด ๆ ว่างาช้างมีพลังอำนาจและเป็นมงคล

                การอนุรักษ์ช้างไม่ได้เป็นเพียงแค่การอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติเพื่อโลกเท่านั้น แต่ยังส่งผลกระทบที่ดีต่อเศรษฐกิจและทุนนโยบายของประเทศ เพราะการท่องเที่ยวสัตว์ป่าเป็นอุดมการณ์ที่สามารถสร้างรายได้และงานให้กับชุมชนท้องถิ่นได้อีกด้วย